Nee, mijn laptopje is nog perfect, zit er voor niks tussen dat de communicatie is gestopt. Het was puur tijdsnood..

Hier, vanop mijn terrasje is het gemakkelijk de hele rit nog eens over te doen en er weer van te genieten. Ik doe een samenvattingske..
Vertrek van onze 1ste shift in Nery was voorzien om 21u30.
Het was die avond toch zo warm vandaar de vraag: wat zal ik aandoen?? ( vraag die in feite niet uitzonderlijk is) De angst om kou te vatten doet me besluiten me warm aan te kleden. Het bleek de juiste keuze... Het koelde ontzettend af die nacht.
De lopers die ik mocht begeleiden waren stuk voor stuk gedreven, aangenaam m.a.w. top (het hele team trouwens) Voor hen was het , met de woorden van Jack, de knop omdraaien. Voor mij, als fietser, kwam ik soms ogen te kort: blik vooruit op de weg en roadbook. Blik achteruit op loper ( fiets ik niet te snel?!) of iemand die voorbij wil, even plaats maken en in het voorbijsteken elkaar succes toewensen. Mooi toch?
Een blik op de omgeving, s' nachts de sterrenhemel en de maan ,die keken en zagen dat het goed was. Genieten...
Babbeltje met de runners, niet te veel . Wil hem/haar niet extra vermoeien, hebben hun adem nodig,vooral als er geen einde in zicht is ('s nachts ) van vals plat.
Qua verlichting hoefde ik niet fel te rekenen op het lampje van mijn fiets. Bijgevolg werd er een extre verlichting geplaatst op mijn hoofd (petverlichting). Van "voorlichting" gesproken...
Om de 2km losten de 4 runners elkaar af en dit over een afstand tussen 60 en 65km. Voor mij was dit gelijk aan 5u op de fiets. Nu, ik had me voorzien van 1catering en 1 kleding-tas. Honger en kou zou ik niet lijden.
Het was ongeveer 3u in de ochtend als team 2 ons afloste. Wij werden in de mobilhome onthaald door onze catering-crew. Na de maaltijd : bed in voor een hazeslaapje.
Kwart voor 7 "tijd om op te staan!" ( kort, pijnlijk momentje) Tanden poetsen even met water je gezicht nat maken om vervolgens fris, monter en gemotiveerd shift 2 aan te vatten. De zon was extra vroeg van de partij zodat de vraag "wat doe ik aan," overbodig werd. De aflossing werd een feit en het landschap was regelmatig nog "vals plat".
Indien er ener deze, iemand mij het voorstel doet de Mont Ventoux te beklimmen, ik zal niet twijfelen. Met zoveel vals, valser, valst-plat in de benen vermoed ik dat dat zou lukken.
De 2de shift werd mooi afgerond. Wissel en voor ons, op naar de volgende 5u rust.
Terwijl wij in de armen van Orpheus lagen, bracht Raf, onze chauffeur, ons feilloos naar het volgende wisselpunt, Edingen/ Enghien (bekend om zijn gasramp).
17u opstaan en klaarmaken voor shift 3. Voor mij eventjes de moeilijkste shift van de reeks. Vermoeidheid?!, vals plat ook in België...
Echter de gedrevenheid, inzet van de runners, de gedachte aan mijn luxepositie, hieraan te kunnen deelnemen geeft me weer nieuwe energie.
"De oppepper" van deze shift is wel als we om middernacht door Zele trekken. Zele" DE belgische Roparunstad " bij uitstek. Daar heeft de Roparungekte ernstig toegeslagen of zoals Kris en Anniek, inwoners en lotgenoten van Zele, het verwoorden: ze zijn daar volledig zot geworden...
De afficht "Zele in Toranje" was een voorsmaakje van wat er in het centrum te beleven viel. Heel Zele op z'n kop om al de teams feestelijk te verwelkomen. Met toeters en bellen, fanfare, muziek, eigen roparun lied" een kloddeloper in Parijs jiepie, jiepie, jiepie jee... Het geeft je een boost on-ge-loof-lijk daartegen verpulveren de vleugeltjes van Redbull.
Voor ons team was dit een prachtige afsluiter van run3. Bedje in. Slaap wel...
Shift 4 begint met een douche om 5u in de ochtend. Kwestie van wakker te geraken en (heel belangrijk) eens "goed gewassen" te zijn!
Ontbijtje en op wisselpunt wachten voor de "changing off the teams".
Wij gaan van Stabroek richting Ossedrecht, zowaar de tegenhanger van Zele. Alhoewel Bergen-op-Zoom, ook niet mis ..15km feest door de stad uit!! De sfeer die al de Nederlandse dorpjes/stadjes uitademen is overweldigend, fantastisch, prachtig, tot het emotionele toe..
Je wordt er werkelijk onthaald als een supervedette. Dat geeft een ontzettend goed gevoel, vermoeidheid verdwijnt...Het ging van het ene feestparcours het andere in. Nu gaven zelfs de lopers hun ogen goed de kost en ik vergat bij momenten mijne tom-tom bij te draaien... van emotie. Het deed zelfs deugd om af en toe buiten het feestgedruis te fietsen/lopen. Effe op adem komen.
En dan lees ik op het roadbook: rotonde, 2 de afslag, Wisselplaats Dintelmond . 10u55 einde van onze 4de run en voor mij de taak als fietser..

Voor ons op naar de mobilhome waar catering ons opwacht met de maaltijd en de kiné's met hun gouden handen klaar staan voor alweer een deugdoend massageke..
De runners van team 1 & team 2 lopen samen nog de laatste kilometers. Wij wachten hen op in Rotterdam op de Coolsingel, plaats van aankomst, om zo ,samen, als team 239 lotgenoten-vlaanderen, over de finish te gaan...
Mijn doel was bereikt. De belofte is nagekomen: mijn kleine bijdrage te leveren aan al de lotgenoten..

Ter nagedachtenis aan mijn vader en aan Karel (duikinstructor & buddy)